ABONE OLŞarbon, çoğunlukla otçul hayvanlarda görülen, bu hayvanlarla temas etme ve bunları besin olarak tüketmekle insana bulaşan, bakteriyel bir hastalıktır.
Sebebi, şarbon basili adı verilen bir tür bakteridir. Şarbon hastalığı insandan insana bulaşmaz.
Ölümle sonuçlanabilen bir hastalık olduğu için bunu önlemek amacıyla bir aşı geliştirilmiştir. Şarbon aşısının, %90'a varan oranda koruyucu olduğu bilinmektedir.
Asya, Afrika, Güney Amerika gibi Akdeniz ülkelerinde görülür. Ülkemizde de şarbonlu hasta sayısı sadece 150 civarındadır.
İnsanlarda görülen şarbon hastalığının 3 tipi vardır:
Akciğer şarbonunda; mikrop solunum yoluyla insana geçer ve akciğerlere yerleşir. Akciğerlerde yara oluşmasına ve nefes problemlerine sebep olur. Belirtileri başta soğuk algınlığına benzer.
Birkaç gün sonra ateş yükselmeye ve lenf bezleri şişmeye başlar. Hastada şok ve koma oluşabilir. Akciğer şarbonu erken tedavi edilmezse menenjite benzer bir tablo ortaya çıkar. Antibiyotik bu aşamada bir işe yaramaz.
Deri şarbonu; hayvanlardaki bakterilerin, temas yoluyla insana geçtiği ve en sık görülen şarbon tipidir. Deriden vücuda giren şarbon mikrobu, deride yaralar oluşturur. Ateş yükselir, bulantı ve kusma görülür. Tedavisinde antibiyotikler kullanılabilir.
Sindirim sistemi şarbonu; şarbon virüsü taşıyan hayvanların etinin yenmesiyle oluşur. Etlerin tam pişmemesi ya da çiğ tüketilmesi, bu şarbon türünün en önemli sebebidir. Bu şarbon türü en ölümcül olanıdır.
Şarbon tedavisinde antibiyotik kullanımı en yaygın yöntemdir. Birçok antibiyotik çeşidi, şarbon bakterisini yok etmektedir. Hastaya yapılan testlerle bakterinin hala vücutta olup olmadığı kontrol edilir ve bakteri yok olana dek antibiyotik tedavisi devam eder.
Deri şarbonunda ise, yaraların olduğu bölgeye pansuman yapılır, cerrahi operasyona gerek yoktur. Şarbon hastalığının hiçbir türü insandan insana bulaşmadığı için hastanın yakınlarına herhangi bir tedavi uygulamaya gerek yoktur.
